آشنایی با نقش پروبیوتیک‌ در تغذیه دام و طیور

به ترکیبی از خوراکی های که قابل هضم و جذب نیستند پروبیوتیک‌ گفته می شود. مکمل پروبیوتیکی، شامل یک یا چند سویه سلول میکروبی است که قادر به تداوم زیستن یا تکثیر شدن درون روده فرد میزبان را دارد.

پروبیوتیک‌ به معنای “برای زندگی” است و در نقطه مقابل آنتی‌بیوتیک “علیه زندگی” قرار دارد. پروبیوتیک‌ها مکمل میکروبی زنده خوراکی هستند که سبب بهبود توازن میکروبی روده می‌گردند. 

مکمل پروبیوتیکی، شامل یک یا چند سویه سلول میکروبی است که قادر به تداوم زیستن یا تکثیر شدن درون روده فرد میزبان را دارد. برخی از سویه‌های ساکارومایسس سرویسیهو قارچ‌ها (آسپرژیلوس اُریزا)، پروبیوتیک به شمار می‌روند.

دستگاه گوارش تمام حیوانات در زمان تولد، استریل است و وقتی در تماس با مادر و محیط قرار می‌گیرند، فلور میکروبی در دستگاه گوارش آنها استقرار پیدا می‌کند. 

میکروارگانیسم‌های مفید آنزیم‌هایی تولید می‌کنند که سبب کامل شدن توان دستگاه گوارش میزبان شده و به عنوان سدی در برابر پاتوژن‌ها عمل می‌کنند.

بیشتر بدانیم: افزودنی‌های غذایی یک ایده جدید جهت بهبود ارزش غذایی و راندمان تولید در صنعت طیور

مکانیسم‌های اثر باکتری‌های مفید به شرح ذیل اعلام گردیده است:

1. اتصال به دیواره دستگاه گوارش و ممانعت از تشکیل کلنی توسط میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا

2. خنثی‌سازی سموم تولید شده در دستگاه گوارش (توسط پاتوژن‌ها)

3. دارای فعالیت باکتری‌کشی هستند. لاکتوباسیل سبب تخمیر لاکتوز به اسید لاکتیک می‌گردد و بدین ترتیب با کاهش pH سبب تخریب باکتری‌های مضر می‌گردند.

4. ارتقای سطح ایمنی بدن میزبان

میکروارگانیسم‌هایی که خاصیت پروبیوتیکی دارند:

بعضی از مهم‌ترین نمونه‌های آن شامل لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس بایفیدوس، 

لاکتوباسیلوس بلغاریکوس، لاکتوباسیلوس کازئی، لاکتوباسیلوس فرمنتوم، لاکتوباسیلوس لاکتین، 

آسپرژیلوس اُریزا، استرپتوکوکوس فاسیوم و ساکاروکایسس سرویسیه هستند