کنترل گاز آمونیاک در مرغداری

آشنایی با دانه ذرت در تغذیه طیور

گفته می شود جزو خانواده غلات می باشد. از نظز فنوتیپی یا شکل ظاهری سه نوع دانه ذرت وجود دارد که شامل دانه ذرت سفید رنگ، دانه ذرت زرد رنگ و دانه ذرت قرمز رنگ می باشد.

 در کشور ایران از دانه ذرت زرد رنگ برای تغذیه دام و طیور استفاده می شود. دانه ذرت جزو مواد انرژی زای جیره طیور محسوب می شود. 

از نظر گیاهشناسی دانه ذرت از دو بخش پری کارپ و مغز دانه ساخته شده است. پری کارپ همان پوسته دانه می باشد که وظیفه محافظت از دانه ذرت را بر عهده دارد.

 به طوریکه پری کارپ دانه ذرت را در برابر عوامل مهاجم بیرونی و میکروارگانیسم های پاتوژن محافظت می کند.  مغز دانه ذرت نیز از دو بخش آندوسپرم و جنین(رویان) ساخته شده است. 

ارزش انرژی زایی دانه ذرت به نشاسته موجود در آندوسپرم که به طور عمده آمیلوپکتین می باشدو جوانه آن که بیشترین مقدار روغن ذرت در آن جای دارد بستگی دارد. 

دانه ذرت در شرایط عادی نزدیک به ۸٫۸ درصد پروتیین دارد . زئین پروتین  اصلی دانه ذرت می باشد که متاسفانه ترکیب اسیدهای آمینه آن برای تغذیه طویر مناسب نمی باشد. 

عمدتا از ذرت درجه ۲ در تغذیه دام و طیور استفاده می نمایند. در ذرت درجه ۲ درصد دانه های شکسته نباید بیش از ۵ درصد باشد. 

همچنین مقدار مواد خارجی دانه ذرت درجه ۲ نیز نباید از ۵ درصد فزونی یابد. وجود مواد خارجی در دانه ذرت می تواند میزان انرژی قابل متابولیسم دانه ذرت را کاهش بدهد

در حالی که ذرت درجه ۲، دانه استاندارد برای تغذیه دام و طیور می باشد اما متاسفانه در اغلب موارد به علت برخی از شرایط همچون جمع آوری و نگهداری نامناسب، دانه درت با درجه پایین تر در دسترس مرغداران و دامداران قرار می گیرد. 

متاسفانه بین ارزش غذایی و درجه بندی دانه ذرت یک رابطه ای برقرار است به طوری که با کاهش درجه ذرت ، کیفیت و میزان انرزی زایی آن کاهش پیدا می کند.

همچنین باید به این تکته اشاره کرد که با افزایش تعداد دانه های شکسته در دانه ذرت ، احتمال آلودگی با مایکوتوکسین ها نیز افزایش پیدا می کند. 

از مایکو توکسین های مهم که دانه ذرت یافت می شود می توان به آفلاتوکسین و زیرالنون اشاره کرد. زیرالنون (Zearalenone ) می تواند با ویتامین D3 جیره ترکیب شود و در نتیجه باعث بروز مشکلاتی در پوسته تخم مرغ و یا اسکلت (استخوان) پرندگان شود. 

در صورت پایین بودن میزان آلودگی ، تجویز ویتامین D3 محلول در آب آشامیدنی چه بسا مفید باشد. همچنین به نظر می رسد که استفاده از سیلیکات های آلومینیوم موجب تخفیف عوارض ناشی از مقادیر کم آفلاتوکسین در جیره می شود

اندازه مطلوب دانه های آسیاب شده برای دسته های مختلف طیور مورد بحث می باشد. . در حالی 

که آسیاب کردن نرم برای ساختن پلت مطلوب تر می باشد اما این وضعیت برای جیره هایی که به 

صورت پودر ی مصرف می شوند سبب کاهش مصرف خوراک می شود.

 به نظر می رسد که آسیاب نرم تر سبب افزایش انرژی قابل متابولیسم در پرندگان با سن کمتر از سه

 هفتگی می شود . در حالی که برای پرندگان مسن تر آسیاب درشت تر مطلوب می باشد

همه چیز درباره آبله پرندگان

آبله پرندگان ، نوعی بیماری ویروسی است که رشد آهسته ایی را در طول روند بیماری دارد . این بیماری بطور معمول با ضایعات و پلاکهای موجود بر روی حلق شناخته میشود . آبله پرندگان ، سبب بیماری مرغها ، کبوتران ، بوقلمون و قناری ها میشود . این بیماری در سراسر جهان پراکنده شده است 

شیوع این بیماری بین 10 تا 95 درصد میباشد . این درحالیست که تلفات آبله معمولا محدود بوده و بین 0 تا 500 درصد میباشد . 

بیماری فوق ، در میانخراشیدگی های پوست و زخم ها یا در مجاری تنفسی ایجاد میشود . انتقال بیماری آبله بطور معمول توسط پرندگان ، مدفوع و پشه ها ( برای 6 هفته )صورت می پذیرد .
 ویروس عامل این بیماری برای مدت ها در محیط باقی می ماند . 

میزان بروزاین بیماری در خروسها بیشتر از مرغهاست . دلیل این امر را میتوان در گرایش بیشتر خروسها به جنگیدن جستجو کرد . 

تحت چنین شرایطی ، آسیبهای پوستی بیشتر شده و احتمال بروز بیماری نیز افزایش می یابد . 

دوره بیماری آبله باتوجه به نوع و گونه پرنده درگیر ، در حدود 14 روز میباشد

نشانه ها :

وجود جوش و همچنین زخمهایی بر روی تاج و ریش .
ضایعات کازئوس بر روی دهان ، حلق و همچنین نای .
افسردگی .
کاهش اشتها .
کاهش رشد .
 کاهش تولید تحم مرغ .

نشانه های پس از مرگ :
بروز پاپول که تبدیل به وزیکل شده و سپس پوستول پدید می آید .
وجود زخمهای گسترده .
در فرم دیفتریک بیماری ، پلاکهای کازئوس در دهان ، حلق ، نای و محوطه حفره بینی پدید می آید .
 وجود گنجیدگی های داخل سیتوپلاسمی ( اجسام بولینگر ) با اجسام اصلی ( اجسام بورل ) در معاینات میکروسکوپی .

تشخیص :
با توجه به تاریخچه بیماری و نشانه ها و ضایعات ، میتوان به تشخیص اولیه دست یافت . اما تشخیص قطعی را بایستی پس از بررسی گنجیدگی های داخل سلولی در مقاطع بدست آمده و همچنین جداسازی عامل بیماری ( تولید پوک درغشای کوریوآلانتوئیک ) ابراز کرد .
توجه داشته باشید که این بیماری را بایستی از بیماریهایی چون تریکومونیازیس یا صدمات فیزیکی پوست جدا نمود

 درمان :

متاسفانه هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد . اما واکسیناسیون پرندگانی که هنوز درگیر نشده اند مفید واقع خواهد شد . 

این نوع واکسیناسیون ، بطور معمول توسط سویه های ماکیان و با روش wingweb صورت می پذیرد . از سوی دیگر ، درصورتی که احتمال عفونت ثانویه وجود دارد ،استفاده از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف پیشنهاد میشود .

پیشگیری :

با استفاده از واکسیناسیون پرندگان ( بجز قناری ) میتوان از بروز اینبیماری جلوگیری کرد . این نوع واکسیناسیون در طیور صنعتی ، قبل از تولیدپیشنهاد میشود . واکسیناسیون بوقلمونها در سن 2 تا 3 ماهگی در ران پرندهصورت می گیرد .

تاثیرات واکسن را نیز بایستی 7 تا 100 روز پس از واکسیناسیون بررسی کرد .این در حالیست که بر طبق گزارشات صورت گرفته ، ایمنی متقاطع بسیار خوبی میان سویه های ویروسی مختلف این بیماری وجود دارد .